เธอชนะทุกเกม แต่สูญเสียเพียงเพื่อการกอด

ผมเคยคิดว่าชัยชนะคือจุดหมาย ผมนั่งหน้าจอหลังเที่ยงดูวงล้อหมุน—แต่ละอันเป็นพัลซ์เงียบทรงผ่านความมืด กระต่ายไม่ได้เต้นให้ผม; พวกเขาก็กระซับ พวกเขาพูดว่าถ้าคุณรอให้พอเพียง คุณจะได้ยินมัน: ไม่ใช่แจ็คพ็อตหรือป่าเถอะ แต่อยู่ที่ช่วงเวลาห่างจากการหมุน ผมเล่น ‘Ling Rabbit’ เป็นเดือนๆ—ความผันต่ำ CNY20 ต่อเซสชัน—และไม่เคยได้โบนัสเลย ผมไม่จำเป็น มันฉันหาความเงียบ นักบำบัดถามทำไมผมถึงยังเล่นต่อ ผมตอบเธอ: ‘มันไม่ใช่เรื่องเงิน มันคือแสงจันทร์ที่ตกบนกระเบื้องเคล็ดเมื่อไม่มีใครตื่น’ RNG ไม่มีการโกหัว เพราะผมทำไปแล้ว—เป็นเวลาหลายปี—เชื่อมั่นใจในสิ่งนั้น ผมหยุดเมื่อมือของฉันเย็นลง ตอนนี้ฉันเลือกเกมพร้อมรอยลายน้ำ—not gold ones—with เกรดโทไลเวอร์อ่อนๆ ในเมืองแห่งนี้ การโดดเดี่ยวไม่มีอยู่ขาด มันคือที่ซึ่งความสร้างสรรค์สะสม—in ห้องเงียบ กับกาแฟเย็นและความทรงจำที่ไร้เสียง คุณจะชนะโดยหมุนครั้งเร็วขึ้นมิใช่ คุณจะชนะโดยหยุดก่อนจะถูกหลอกให้ลองอีกครั้ง