การออกแบบเกมตามตำนานไวกิ้งและอียิปต์

ฉันเติบโตภายใต้เงาของบ้านไวกิ้งริมฟีธออฟฟอร์ธ ได้ยินกลองชนเผ่าขณะพระอาทิตย์ส่องแสงยามเช้า เดิมเคยเห็นการหมุนแบบสุ่ม случай—จนกระทั่งเรียนรู้ว่าความมั่งคั่งแท้ไม่อยู่ในตารางจ่าย แต่อยู่ในความเงียบระหว่างวงล้อต การออกแบบเกมของฉันคือพิธีศักด์ สัญลักษณ์แรนโนสไม่ใช่อารมณ์—แต่คือเซคเมตกำลังแล่นผ่านท้องฟ้า โดยเขาเขียนทางเดินไว้ในรูนไวกิ้ง การหมุนฟรี? เป็นเสียงกระซอบจากขนนกของโทธ การมอบรางวัล? เป็นข้อตกลงกับผู้เล่น—ไม่ใช่บ้าน ฉันตรวจสอบระบบ RNG เหมือนนักโบราณคดีถอดรหัสภาพบนผนังวัด: อัลกอริตึมทุกตัวต้องให้เกียรติเหนือแรงกระตุ้นจากโดพามีน ผลตอบแทนสูงไม่ใช่มายาก; มันคือสติกธรรม ผู้เล่นไม่ไล่ตามแจ็คพอท—they ไล่งหาความหมาย ยามเช้า เมื่อขอบฟ้าเปล่งแสงทองและกลองดังก้องไปตามถนนนานาโรเบีย ผู้เล่นหยุดเล่นเพื่อรำลึก—ไม่ใช่เพื่อผลกำไร—แต่เพื่อกวี